Bu çalışmada; Sivas kentinde bulunan hastanelerin atıksu miktar ve özelliklerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Ayrıca elde edilen bu sonuçlardan, çalışma kapsamında incelenen veya benzer özellikteki hastanelerin atıksularının arıtılması için yapılacak arıtma tesislerinin tasarımında kullanılabilecek değerlere ulaşılmaya çalışılmıştır.

Her bir hastane için belirli periyotlarda alınan 24 saatlik kompozit ve iki saatlik anlık numuneler üzerinde KOİ, BOİ₅, AKM, Toplam Kjeldahl Azotu (TKN), Toplam Fosfor (TP), Sülfür, Fenol, çeşitli ağırmetal ve metal iyonlarının analizleri yapılmıştır. Yapılan analizler sonucunda, hastane atıksularının genellikle orta-kuvvetli evsel atıksuya benzer nitelikte olduğu belirlenmiştir. Ancak, bu suların kirlilik miktarlarında günlük ve mevsimsel değişimlerin söz konusu olması nedeniyle, hastane atıksularının arıtılması için yalnızca biyolojik arıtma birimlerinin kullanılmasının yeterli olamayacağı düşünülmek-tedir. İnceleme kapsamındaki hastanelerin atıksu miktarlarının gün içerisindeki salınımlarının belirlenebilmesi amacıyla, iki hastanede ayrıntılı debi ölçümleri yapılmıştır. Bu debi ölçümleri aynı zamanda teorik olarak belirlenen atıksu miktarlarının doğruluğunun test edilmesinde kullanılmıştır.

Yukarıda anılan bu ölçüm ve analizler yardımıyla, inceleme kapsamındaki hastanelerin tasarım debileri ve kirlilik yükleri belirlenmiştir. Ayrıca Türkiye ‘deki hastaneler için, arıtma tesislerinin tasarım debilerinin teorik olarak hesaplanmasında faydalanılacak kişi başına su kullanım miktarlarının ve yatak başına kirlilik yüklerinin tahminine çalışılmıştır.

Hastane atıksuları, atıksu debisi, BOİ₅ , arıtma tesisi tasarımı / Hospital wastewater, wastewater flow rate, BOD₅, design of wastewater treatment plant.

Kirleticiler genel olarak katı, sıvı ve gaz olmak üzere üç ana başlık altında toplanabilir. Bu kirleticiler noktasal veya hareketli bir kaynaktan meydana gelebilir. İnsanların sağlık sorunlarının çözümü için kurulmuş olan hastaneler de noktasal kirlilik kaynaklarından bir tanesidir. Bu mekanlar, hastalık riski oldukça fazla olan katı ve sıvı atıkları çevreye vermektedir. Hastanelerde tedavi görmekte olan hastalarla temas eden atıklar ile tedavi sırasında kullanılan malzemeler mevcut enfeksiyonun tüm katı atıklara bulaşmasını sağlamaktadır. Enfekte özellikler genellikle hastaların su kullanımı, idrar, dışkı ve kan numunelerinin analizleri sonucunda atıksuya bulaşmaktadır. Hastane atıksularının bir diğer önemli özelliği ise gerek laboratuvarlarda kullanılan kimyasallar ve gerekse hastane içerisinde sıkça yapılmakta olan temizlik ve sterilizasyon işlemleri sonucunda kanalizasyona verilen dezenfektanların çokluğudur .

Günümüze kadar hastane atıkları üzerinde yapılan çalışmalar çoğunlukla katı atık konusunda yoğunlaşmıştır. Özellikle enfekte atıkların toplanması, özelliklerinin belirlenmesi ve bertarafı gibi konular hakkında oldukça ayrıntılı çalışmalar mevcuttur. Ancak hastanelerden meydana gelen atıksular hakkında buna benzer detaylı çalışmalar oldukça sınırlı sayıda kalmıştır.

Hastane atıksuları üzerinde yapılan çalışmalar çoğunlukla, bu kurumlarda mevcut olan aletlerin sterilizasyonunda kullanılan maddelerin arıtılma yöntemleri üzerinde yapılmıştır. Örneğin, Tanada ve Miyoshi (1990) bu sularda bol miktarda bulunan Cresol‘ün aktif karbonla adsorbsiyonunu incelemiştir. Aynı konuda Matsushima (1988) tarafından yapılan bir çalışmada ise, bu suların bol miktarda Cresol, Triclosan, Chlorhexidine ve Benzethonium Chlorid gibi dezenfektanları içerdiği saptanmış olup, bu maddelerin aktif çamur sistemlerinde oldukça toksik etkilere sahip olduğu belirtilmiştir. Yine Tanada ve Miyoshi (1990), Sakurai ve Matsushima (1981) gibi araştırmacıların yaptıkları çalışmalarda, hastane atıksularının arıtılmasında kullanılacak aktif karbonla adsorbsiyonun son derece verimli sonuçlar verdiği ifade edilmiştir. Bununla birlikte Altın ve Değirmenci (1996) bu atıksulara koagülasyon ve flokülasyon yöntemini uygulamış ve oldukça iyi arıtma verimleri elde etmişlerdir. Yine Altın ve Değirmenci (1998) bu gibi atıksulara uygulanabilecek arıtma sistemleri için değişik öneriler getirmiştir. Bu çalışmaya göre, hastane atıksularının, hastanenin kapasitesine göre kimyasal+biyolojik veya sadece biyolojik olarak arıtılabileceği belirtilmiştir. Kimyasal arıtma için koagülasyon-flokülasyon veya granüler aktif karbon sistemi, biyolojik arıtım için ise uzun havalandırmalı aktif çamur sistemi önerilmiştir.

Yukarıda da sözü edildiği gibi hastane atıksularının özellikleri hakkındaki bilgiler oldukça yetersiz durumdadır. Bu eksikliklerin bir nebze olsun giderilebilmesi amacıyla, Sivas kentinde bulunan Sosyal Sigortalar Kurumu (SSK), Numune, Devlet Demir Yolları (DDY) ve Cumhuriyet Üniversitesi Araştırma ve Uygulama (CÜAU) hastanelerinin atıksu miktar ve özellikleri incelenmiştir. Ayrıca elde edilen bu sonuçlardan çalışma kapsamında incelenen veya benzer özellikteki hastanelerin atıksularının arıtılması için yapılacak arıtma tesislerinin tasarımında kullanılabilecek değerlere ulaşılmaya çalışılmıştır.

Çalışma kapsamında Sivas kentinde bulunan kapasiteleri farklı 4 büyük hastane incelenmiştir. Bu hastanelerin genel özellikleri yetkili kişilerden alınan bilgiler doğrultusunda belirlenmiş ve Çizelge 1’de topluca sunulmuştur.

İncelenen hastanelerin gelecekte olması muhtemel maksimum kapasitelerine, bu kurumların yetkili kişilerinden alınan bilgiler doğrultusunda karar verilmiştir. Bu bilgilerin değerlendirilmesi sonucunda, tüm hastaneler için ortak büyüme değerleri ortalama olarak belirlenmiştir. Buna göre gelecekte, tüm hastanelerdeki yatakların tamamen dolu olacağı, personel, poliklinik hastası ve çıkarılan yemek sayısının %30 artacağı kabul edilmiştir. Hastanelerdeki laboratuvar sayılarının ise CÜAU Hastanesi için 7, SSK Hastanesi için 5, Numune Hastanesi için 6 ve DDY Hastanesi için 3 olacağı düşünülmüştür.

Çizelge 1: İnceleme kapsamındaki hastanelerin 1996 yılı itibariyle genel özellikleri.

Herhangi bir yerleşim birimine ait arıtma tesisinin tasarımının yapılabilmesi için, o yerleşim biriminden oluşabilecek maksimum ve minimum debi değerlerinin bilinmesi gerekmektedir. Bu değerler tesis boyutlarının optimizasyonu için zorunludur. Ayrıca debinin gün içerisindeki salınımları da o tesisin bünyesinde bulunan dengeleme tanklarının tasarımında en önemli parametrelerden birisidir. Bununla birlikte tesisin işletimi sırasında çıkabilecek bir çok sorun, bu bilgilerin ışığında daha rahat çözülebilmektedir. Dolayısıyla, yapılacak herhangi bir arıtma tesisinin tasarımına geçilmeden önce mümkün olduğunca, farklı zamanlarda yapılan yerinde debi ölçümleri ile maksimim, minimum debi değerlerinin ve bu debilerin gün içerisindeki değişimlerinin belirlenmesi gerekmektedir. Yerinde ölçümlerin en önemli faydalarından birisi de, yapılacak tesise ileride gelecek debi değerinin tahmininde kolaylıklar sağlamasıdır. Eğer herhangi bir yerleşim birimi için teorik olarak hesaplanan atıksu debileri, yerinde ölçümlerle belirlenen atıksu debileriyle uyum gösteriyorsa yapılan tahminlerin gerçekçi olduğu kabul edilebilir.

Yerinde debi ölçümlerinin yapılabilmesi amacıyla, öncelikle tüm hastanelerin kanalizasyon sistemleri incelenmiştir. Bu inceleme sonucunda kanalizasyon sisteminin durumuna bağlı olarak Numune Hastanesi’nin en uygun debi ölçüm yerine sahip olduğu belirlenmiştir. Daha sonra bu hastanede 24 saat boyunca saatte bir olmak üzere dereceli kap ve kronometre kullanılarak debi ölçümleri yapılmıştır Bunun yanısıra SSK hastanesinin kanalizasyon sisteminde de eşel yardımıyla, atıksuyun kanalizasyon sisteminde gün içerisindeki seviye değişimleri belirlenmiştir. Elde edilen sonuçlar, Numune Hastane’sinde ölçülen debi değişimleri ile paralellik göstermektedir. Bu nedenle Numune Hastanesi’nde yapılan debi ölçümlerinin oldukça sağlıklı bir şekilde yapıldığı söylenebilir. Yukarıda açıklanan yöntem uyarınca Numune Hastanesi’nde iki farklı günde yapılan 24 saatlik debi ölçüm sonuçlarının ve saatlere göre su kullanım miktarlarının ortalama değerleri Çizelge 2’de sunulmuştur. Ayrıca, SSK Hastanesi’nde eşel yardımıyla yapılan seviye ölçümleriyle bulunmuş olan su kullanım yüzdeleri de aynı çizelge üzerinde gösterilmiştir.

Çizelge 2: Numune ve SSK Hastaneleri su kullanım yüzdeleri ve saatlik atıksu değişimleri.

Bu atıksuların gün içerisindeki su kullanım miktarlarındaki değişimi Şekil 1’de verilmiştir. Çizelge 2 ve Şekil 1’den de açıkça görülebileceği gibi incelenen hastanelerdeki su kullanımları sabah saatlerinde oldukça fazladır. Özellikle saat 8:00-11:00 arasında pik değerler gözlenmektedir. Öğleden sonra ise bu pik değerler saat 16:00- 19:00 arasında oluşmaktadır. Sabah ve öğleden sonra gözlenen bu pikler genellikle, poliklinik hastalarının tedavi edildiği veya laboratuvar analizlerinin tamamlandığı saatlere tekabül etmektedir.

Herhangi bir birimin mevcut veya gelecekteki atıksu debilerinin belirlenebilmesi için kullanılan en önemli metotlardan bir tanesi de su kullanım miktarlarından teorik olarak debinin hesaplanmasıdır. Bu yönteme göre ilgili birimlerin tüm özel nüfusları belirlendikten sonra, literatürde bu özel nüfuslar için verilen özgül su tüketimleri ile çarpılarak toplam kullanılan su miktarı bulunur. Hastane atıksuları için, kullanılan suyun %20’sinin bahçe sulama ve temizlik gibi aktivitelerde harcandığı varsayılacak olursa, su miktarının ancak %80 kadarının kanalizasyona geleceği düşünülerek toplam atıksu debisi yaklaşık olarak hesaplanabilir.

Yukarıda anlatılan yöntem uyarınca çalışma kapsamındaki tüm hastanelerin özel nüfusları ve mevcut durumları incelenmiş ve inceleme kapsamındaki hastaneler için bulunan değerler Çizelge 3’te özetlenmiştir.

Numune Hastanesi için farklı zamanlarda yapılan 24 saatlik yerinde debi ölçümleri sonucunda, atıksu debisinin 2.18 L/sn olduğu belirlenmiştir (Çizelge 2). Yapılan teorik hesaplamalarda ise bu değer 2.85*0.8 =2.28 L/sn olarak bulunmuştur. Ayrıca Cumhuriyet Üniversitesi için su kullanım miktarı teorik olarak 7.05 L/sn hesaplanmış olup, üniversite su şebekesinden hastaneye ortalama 7-8 L/sn’lik bir suyun verildiği ilgililer tarafından belirtilmiştir.

Yukarıda verilen değerlere dikkat edilecek olursa teorik olarak hesaplanan debilerle ölçümlerle bulunan değerlerin birbirlerine oldukça yakın olduğu söylenebilir. Buna göre teorik hesaplamalarda seçilmiş olan özel birimlerin su kullanım miktarlarının gerçeğe çok yakın olduğunu söylemek mümkündür.

Yukarıda sayılan bu nedenlerden dolayı, inceleme kapsamındaki hastanelerden elde edilen debi özelliklerinin Türkiye’de herhangi bir hastane atıksu arıtma tesisinin tasarım ve işletme aşamasında bir örnek olarak kullanılabileceği düşünülmektedir.

İnceleme kapsamındaki hastanelerin atıksularının özelliklerinin bir kısmının belirlenebilmesi amacıyla, her hastane için üçer defa olmak üzere öncelikle, 24 saatlik kompozit numuneler alınmıştır. Bu numunelerin alınmasında debi ile alınan numune miktarlarının orantılı olmasına dikkat edilmiştir. Buna ilaveten her iki saatte bir olmak üzere anlık örneklemeler de yapılmıştır. Alınan numuneler zaman geçirilmeden soğuk bir ortamda analiz edilinceye kadar saklanmıştır. Atıksu numunelerinde analiz edilen parametreler ve analiz yöntemleri aşağıda verilmiştir.

• BOİ₅ ölçümleri WWT marka BOİ₅ aleti kullanılarak yapılmış, ayrıca “Winkler Titrasyon Yöntemi” ile sonuçlar kontrol edilmiştir.

• Toplam Kjeldahl Azotu (TKN) standart Kjeldahl Azot Tayin Yötemi ile,

• Toplam Fosfor (TP) standart Kalay Klorür Yöntemi ile,

• Askıda Katı Madde (AKM) Gravimetrik Yöntem ile,

• Toplam Sülfür İyodometrik Yöntem ile,

• Toplam Fenol Kolorimetrik Yöntem ile,

• Ağır Metal ve metal analizleri ise Atomik Absorbsiyon Spektrofotometresi kullanılarak yapılmıştır. Bunun yanısıra numunelerin pH değerleri ölçümler sırasında yerinde yapılan ölçümlerle belirlenmiştir. Yapılan atıksu analizleri sonucunda Çizelge 4’te verilen ortalama kirlilik değerleri elde edilmiştir.

Çizelge 4’te “ortalama” kirlilik değeri olarak verilen miktarlar, her iki saatte bir alınan anlık numunelerin o saatlerdeki mevcut debilerle ilişkilendirilerek hesaplanmıştır. Dikkat edilecek olursa, 24 saatlik kompozit numune sonuçlarıyla 2 saatlik numunelerin ortalama değerleri birbirine oldukça yakındır. Bu nedenle 24 saatlik kompozit numunelerin usulüne uygun olarak alındığının söylenebilmesi mümkündür.

Çizelge 4’ten de görüleceği üzere, özellikle bahar aylarında hasta sayısının artmasına paralel olarak kirlilik miktarları da artmaktadır. Yaz aylarında ise bu değerlerde bir miktar azalma söz konusudur. Bununla birlikte, analizlerin yapıldığı günlerde 11:00-12:00 ile 16:00-17:00 saatlerinde önemli pik kirlilik değerlerine rastlanmıştır. Bu artışlara, laboratuvar analizlerinin bu saatlerde sona erdirilerek artıkların kanalizasyona verilmesi ve poliklinik hastalarının muayenelerinin bu saatlerde tamamlanmasının neden olabileceği düşünülmektedir. Özellikle CÜAU Hastanesinin laboratuvar ve polikliniklerinden gelen sularda yapılan analizler bu kanaatin doğruluğunu açıkça ortaya koymaktadır. Elde edilen bu sonuçlara göre, özellikle BOİ₅, KOİ ve AKM değerleri dikkate alındığında hastane atıksularının genellikle orta kuvvette bir atıksu olarak nitelendirilmesi mümkündür. Ancak günün değişik saatlerinde veya yılın farklı aylarında atıksu özellikleri oldukça fazla değişebilmekte ve kuvvetli atıksu niteliğini de kazanabilmektedir. Bu atıksular üzerinde BOİ₅, KOİ, AKM, TKN ve TP deneyleri dışında sülfür ve fenol analizleri de yapılmıştır. Yapılan analizler sonucunda tüm hastane atıksularının fenol içeriklerinin 0.1 mg/L’den 2mg/L’ye, sülfür içeriklerinin ise 0.1 mg/L’den 2.4 mg/L’ye kadar çıkabildiği belirlenmiştir.

Bir atıksuya uygulanacak arıtma birimlerinin seçilmesinde, o suyun KOI/BOİ₅ ve TKN/P oranları oldukça önemlidir. Örneğin, KOİ/ BOİ₅ oranı 1.5-2.0 arasında ise bu atıksuya biyolojik arıtma sistemleri başarıyla uygulanabilmektedir (Türkman, 1986). Bununla birlikte sağlıklı bir biyolojik arıtım için BOİ₅/TKN’nin 20/1 oranında olması yeterlidir (Şengül, 1993). TKN/TP oranının 8/1 oranında bulunması da biyolojik arıtma sırasında yeni hücre oluşumunu olumlu yönde etkilemektedir. Bu nedenlerden dolayı inceleme kapsamındaki hastane atıksularının KOİ/ BOİ₅, BOİ₅/TKN ve TKN/P oranları 2 saatlik numuneler ile 24 saatlik kompozit numuneler için hesaplanmış ve Çizelge 5’te sunulmuştur.

Çizelge 5’ten de görüleceği üzere inceleme kapsamındaki bütün hastanelerin atıksularının KOİ/BOİ₅ oranları çoğunlukla 2 ve üzerinde seyretmektedir. Özellikle ayrı olarak incelenen CÜAU Hastanesi laboratuvar atıksularında bu durum daha bariz bir şekilde kendini göstermektedir. Bu nedenle hastane atıksularında biyolojik arıtmanın sağlıklı bir şekilde uygulanabilmesi için öncelikle bazı kimyasal arıtma proseslerinden geçirilmesi uygundur. Ayrıca TKN/TP ve BOİ₅/TKN değerlerinde belirgin olarak gözlenen azot ve fosfor fazlalığı, seçilecek biyolojik arıtma tipinde nitrifikasyonlu biyolojik proseslerin tercih edilmesini zorunlu kılmaktadır. Aksi taktirde bu suların deşarj edildiği ortamlarda ötrifikasyon probleminin ortaya çıkması muhtemeldir.

Hastane atıksuları bünyesinde bulunduğu zehirli kimyasal maddeler açısından da oldukça önemlidir. Özellikle aletlerin sterilizasyonu ve dezenfeksiyonunda kullanılan dezenfektanlar ve laboratuvar atıksularında bulunan diğer metal ve ağır metal iyonları en önemli kirletici unsurlar arasında yer almaktadır. Bu kirleticilerin büyük çoğunluğu arıtma sistemlerindeki biyolojik aktiviteyi rahatlıkla inhibe edebilecek kabiliyete sahiptir. Dolayısıyla, hastane atıksularındaki yukarıda sözü edilen kirleticilerin miktarlarının bilinmesi gerekmektedir. Bu amaçla inceleme kapsamındaki hastane atıksularında ağır metal ve metal iyonlarının analizleri yapılmıştır. 2 saatlik numunelerde karşılaşılan maksimum ve minimum ve 24 saatlik kompozit numunelerde belirlenmiş ortalama ağır metal ve metal içerikleri Çizelge 6 da verilmiştir.

Çizelge 6’da verilmiş olan ağır metal ve metal içeriklerinin genel olarak literatürlerde verilen sınır değerlerin oldukça altında olduğu açıkça görülmektedir. Bu çizelgede dikkate değer durumdaki en önemli iyon kanserojen etkilerinin var olduğu bilinen Sr’dur. Bu iyon özellikle CÜAU Hastanesi atıksularında oldukça yüksek değerlerde bulunmaktadır. Değirmenci (1995) tarafından yapılan bir çalışmada, bu iyonun yöredeki jeolojik birimlerden kaynaklandığı belirtilmiştir. İncelenen atıksularda, bir röntgen laboratuvarı atığı olarak bilinen Ag iyonuna genellikle rastlanmamıştır. Yapılan araştırmalar sonucunda röntgen laboratuvar-larından atılan gümüşlü atıksuların biriktirilerek geri kazanıma gönderildiği belirlenmiştir.

Yukarıda elde edilen sonuçlar her ne kadar literatürde verilen sınır değerlerin altında olsa da, CN, Cd ve Hg gibi ağır metal derişimlerinin analizleri yapılmasında fayda bulunmaktadır. Ayrıca hastane laboratuvarlarından ani ağır metal deşarjlarının yapılabileceği ihtimali de göz önünde bulundurulmalıdır.

Atıksu özelliklerinin değerlendirilmesinde genellikle BOİ₅ analiz sonuçları esas alınmaktadır. Ancak bu analizin 5 gün gibi uzun bir süre içerisinde sonuçlandırılması nedeniyle, pratikte, daha kısa bir zamanda sonucu alınabilen KOİ analizleri kullanılmaktadır. Çalışma kapsamında yapılan deneysel çalışmalar sonucunda elde edilen BOİ₅ değerlerine karşılık KOİ değerlerinin grafiğe geçirilmesiyle (CÜAU Hastanesi laboratuvar atıksuları hariç) bir anahtar eğrisi elde edilmiş ve KOİ - BOİ₅ arasındaki ilişki Şekil 2’de verilen eşitlikle tanımlanmıştır.

Bir atıksuyun herhangi bir deşarj ortamına verilmesi veya biyolojik arıtmaya tabi tutulması durumunda söz konusu ortamdan harcayacağı maksimum oksijen miktarı, o suyun nihai BOİ’inin bilinmesi ile yapılabilir. Nihai BOİ’nin belirlenebilmesi için öncelikle BOİ hız katsayısının (k) bilinmesi gerekmektedir. BOİ hız katsayısının hesaplanmasında birçok metot kullanılmaktadır. Bu metotlardan en önemlileri; en küçük kareler metodu, günlük değişim metodu, ve Fujimoto metodu olarak verilebilir. Çalışma kapsamında, BOİ katsayısının belirlenebilmesi amacıyla Fujimoto metodu kullanılmıştır.

Şekil 2: Sivas kentindeki hastane atıksuları için elde edilen KOİ-BOİ₅ anahtar eğrisi.

Fujimato metoduna göre, BOİ_t’ye karşılık BOİ_t+1 eğrisi, eğimi 1 olan ikinci bir eğri ile aynı grafiğe çizilir. Bu iki eğrinin kesiştikleri nokta, nihai BOİ değerini vermektedir. Grafikten belirlenen BOİ_L değeri vasıtasıyla aşağıdaki formülasyonlar kullanılarak BOİ hız katsayısı (k) bulunabilir (Tchobanogolous, 1987).

BOİ_t= BOİ_L (1-e^-tk) ; -kt= Ln (BOİ_L-BOİ_t/ BOİ_L)

Çalışma kapsamında alınan 24 saatlik kompozit numunelerin BOİ₅ ölçümlerinin günlük değişimleri baz alınarak, Fujimoto yöntemine göre çizilmiş grafiklerden elde edilen nihai BOİ değerleri ve ölçüm ve analizlerle bulunan BOİ₅ değerleri kullanılarak yapılan hesaplamalar sonucunda belirlenen BOİ hız katsayıları (k) Çizelge 7’de topluca sunulmuştur.

Çizelge 7’de verilen değerler dikkate alındığında, BOİ hız katsayısının (k) CÜAU Hastanesi servis atıksuları için 0.281 gün^-1, CÜAU Hastanesi poliklinik ve laboratuvar atık-suları için 0.364 gün^-1, SSK Hastanesi için 0.253 gün^-1, Numune Hastanesi için 0.276 gün^-1, ve DDY Hastanesi için 0.251 gün^-1 olarak kullanılmasının uygun olabileceği düşünülmektedir. Bu değerler evsel atıksular için literatür bilgilerine dayalı birçok teorik hesaplamalarda 0.23 gün^-1 olarak kabul edilmektedir (Tchobanoglous ve Burton, 1987).

5. HASTANE ATIKSULARININ ARITILMASINDA KULLANILABİLECEK TASARIM DEBİLERİ VE KİRLİLİK YÜKLERİ

Bir arıtma tesisinin tasarımı için öncelikle tesise gelecek kirlilik yüklerinin ve atıksu debilerinin gerçeğe yakın bir şekilde tahmini gerekmektedir. Bu amaç doğrultusunda yapılan çalışmalar neticesinde, bu makalenin 1. ve 2. bölümlerinde belirtilen değerler elde edilmiştir. Ancak bu gibi tesislerin güvenli bir şekilde çalışması için %10’luk bir emniyet payının ilave edilmesinin uygun olacağı düşünülmektedir. Buna göre inceleme kapsamındaki hastaneler için kullanılabilecek tasarım debileri ve kirlilik miktarları Çizelge 8’de topluca sunulmuştur.

Arıtma tesislerinin teorik olarak tasarımında en çok kullanılan yöntemlerden bir tanesi de kişi başına düşen kirlilik yüklerinden faydalanılmasıdır. Literatürde bu amaçla yapılmış çalışmalar sonucunda, bir kişinin herhangi bir evsel atıksuya verdiği kirlilik miktarının yaklaşık olarak 54 grBOİ₅/kişi.gün olduğu bulunmuştur. Bu değerden faydalanılarak o suyun BOİ₅’i yaklaşık olarak tahmin edilebilmektedir. Bu çalışmada benzer bir değerin hastane atıksularında mevcut olup olmadığı araştırılmıştır. Bu amaçla her hastane için mevcut birimlerin kullandığı su miktarlarından eşdeğer yatak sayıları hesaplanmıştır. Ayrıca Çizelge 8’de verilen debi ve kirlilik miktarları kullanılarak toplam kirlilik yükleri kg/gün olarak belirlenmiştir. Daha sonra bu değerler toplam eş değer yatak sayısına bölünerek yaklaşık olarak yatak başına düşen kirlilik yükleri kg/gün.yatak olarak bulunmuştur. Elde edilen sonuçlar ise Çizelge 9’da kısaca özetlenmiştir.

Çizelge 9’dan da görüleceği üzere özellikle SSK ve numune hastanesi atık suları birbirine oldukça benzer özelliklere sahiptir. Bu nedenle de, bu hastanelere yapılacak arıtma tesislerinin tasarımı için kullanılabilecek kirlilik yükleri de birbirine benzerlik göstermektedir. Yapılan inceleme sonucunda Çizelge 9’da belirtilen BOİ₅, AKM ve TKN kirlilik miktarlarıyla, yine

Çizelge 9’da verilen yatak başına düşen kirlilik yükleri arasında doğrusal bir ilişki mevcut olduğu gözlenmiştir.

Sivas kentinde bulunan hastanelerin atıksularında yapılan debi ölçümleri ve alınan 24 saatlik kompozit numunelerin analizlerinden elde edilen veriler doğrultusunda aşağıdaki sonuç ve önerilerin çıkarılması mümkündür.

- Yerinde yapılan 24 saatlik debi ölçüm sonuçlarıyla, teorik olarak su kullanım miktarlarından hesaplanan atıksu debileri birbirini desteklemektedir. Dolayısıyla teorik hesaplamalarda; su kullanımının yatak başına 600 L/gün, personel başına 65 L/gün, kafeteryada bir kişilik yemek için 30 L, poliklinik hasta ve ziyaretçi su kullanımı için 20 L/gün, kg çamaşır için 110 L ve laboratuvar başına su kullanımı için 5 m³ alınması uygundur. Elde edilen toplam su kullanımının ise % 80’inin kanalizasyona geldiği kabulü yapılabilir.

- Hastane atıksuları genel itibariyle, hastane laboratuvarlardan gelebilecek ani deşarjların dikkate alınmaması durumunda, orta-kuvvetli evsel atıksulara benzer niteliktedir. Özellikle kış ve bahar aylarında atıksu kuvveti artmaktadır. Ayrıca hastanelerin mevcut kapasitelerindeki farklılıklar da atıksu kuvvetini etkilemektedir.

- Atıksuların pH’ları genel olarak 7-8 arasında olup, biyolojik arıtma için herhangi bir tehlike oluşturmamaktadır. Ayrıca bu sulardaki sülfür, fenol ve ağır metal konsantrasyonları genel olarak literatürlerde verilen sınır değerlerin altındadır. Ancak çalışmada CN, Cd ve Hg gibi ağır metal derişimlerinin analizleri yapılamamıştır. Ayrıca hastane laboratuvarlarından ani deşarjların yapılabileceği ihtimali de göz önünde bulundurulmalıdır.

- SSK ve Numune hastanelerinin kapasite ve işlev bakımından oldukça benzer özellikler taşıması nedeniyle, bu hastanelerin atıksu analiz sonuçlarında da birbirine paralellikler gözlenmektedir. İncelenen hastaneler içerisinde kirlilik yükü bakımından en düşük atıksular DDY Hastanesi’nden deşarj edilmektedir. Bu hastanenin KOI/BOİ₅ ve TKN/P oranları diğer hastanelere benzer özellikler göstermesine rağmen, kirlilik parametreleri (BOİ₅, KOI, AKM, TKN, TP, vd.) diğer hastanelere nazaran oldukça düşük değerlere sahiptir. Bu durumun hastanenin çok düşük kapasiteyle kullanılması, laboratuvar sayısının azlığı ve sınırlı sayıda laboratuvar analizinin yapılmakta olması vb. nedenlerle meydana geldiği tahmin edilmektedir.

- Bu suların KOİ/BOİ₅ oranları ortalama olarak 1.8 ile 2.3 arasında değişmektedir. Ancak mevcut laboratuvarların çalıştığı saatlerde bu oran 2.3’ün oldukça üzerine çıkabilmektedir. Ayrıca TKN/P-PO⁴ oranları ise 6/1 civarındadır. Buna göre hastane atıksularının arıtılmasında yalnızca biyolojik arıtmanın kullanılması yeterli olmayıp, kimyasal yöntemlerle takviye edilmesi önerilmektedir. Eğer mümkünse, laboratuvar ve servis atıksularının ayrı arıtma birimlerinden geçirilmesi uygundur.

- Bu hastaneler için pik debi ve kirlilik yükleri genel olarak 8:00 - 12:00 ve 16:00 - 19:00 saatleri arasında gözlenmektedir.

- Çalışma kapsamında yapılan deneysel çalışmalar sonucunda elde edilen BOİ₅ değerleri ile KOİ değerleri arasında matematiksel bir ilişkinin var olduğu belirlenmiştir (Şekil 2).

- Hastane atıksularının BOİ hız katsayısının ortalama olarak CÜAU Hastanesi servis atıksuları için 0.281, CÜAU Hastanesi poliklinik ve laboratuvar atıksuları için 0.364, SSK Hastanesi için 0.253, Numune Hastanesi için 0.276, ve DDY Hastanesi için 0.251 olarak kullanılmasının uygun olabileceği düşünülmektedir.

- Bu çalışmanın yapıldığı hastane atıksularının arıtılması için yapılacak bir arıtma tesisinin tasarımında Çizelge 8’de verilen debi ve kirlilik yükleri rahatlıkla kullanılabilir.

- Yapılan hesaplamalar sonucunda inceleme kapsamındaki hastanelerin atıksularının BOİ₅, AKM ve TKN miktarlarıyla yatak başına düşen kirlilik yükü arasında doğrusal bir ilişkinin var olduğu belirlenmiştir.

ALTIN, A.; DEĞİRMENCİ, M. (1996): Hastane Atıksularının Koagülasyon ve Flokülasyon Yöntemleriyle Arıtılabilirliğinin İncelenmesi. Bursa, I. Uludağ Üniversitesi Çevre Sempozyumu, ss. 143-153.

ALTIN, A.; DEĞİRMENCİ, M. (1998): Hastane Atıksularının Arıtılması. Kayseri, I. Atıksu Sempozyumu (Baskıda).

DEĞİRMENCİ, M.; (1995): Cumhuriyet Üniversitesi (Sivas) Kampüs Atıksuları Özellikleri ve Arıtılabilirliği. Erzurum, Atatürk Üniversitesi Çevre Sempozyumu.

MATSUSHIMA, H.; (1988): “A Selected Ion Monitoring Assay for Triclosan in Medical Waste Water: Biomedical and Environmental Mass Spectrometry”, Vol.16, USA, 1988.

SAKURAI, N., MATSUSHIMA, H.; (1981): “Studies on the Treatment of Wastes from Medical Center”. Japan Hamamatsu University School of Medicine.

ŞENGÜL, F., MÜEZZINOĞLU, A., (1993): “Çevre Kimyası”. İzmir, DEÜ Mimarlık Mühendislik Fakültesi Yayınları, N.228.

TANADA, M., MIYOSHI, T., (1990): Adsorption Removal of Cresol by Granular Activated Carbon for Medical WasteWater Treatment. Bulletin of Environmental Contamination and Toxicology, Vol.45.

TCHOBANOGLOUS, G., BURTON, F.L., (1987): “Wastewater Engineering Treatment, Disposal and Reuse”. USA, Metcalf and Eddy Inc.

TÜRKMAN, A., GÜREL, N., (1986): Evsel Nitelikli Atıksu Özelliklerinin Zamansal ve Yerel Değişiminin Belirlenmesi. İzmir, Çevre 86 Sempozyumu Tebliğ Metinleri.